De dochter.
De hand die haar werd toegereikt voelde ijskoud. De zaal was nagenoeg leeg waar familie en vrienden aan tafels met koffie en cake bij hadden gepraat, over hadden gepraat, of niet hadden gepraat of pratend niets zeiden. Dat kan ook.
De hand. Een even koude stem, uit de hoogte: "Ik wil het hierbij laten". De koude sleutel van moeders kamer in het verpleeghuis werd overhandigd aan de dochter. Zonder antwoord af te wachten draaide ze zich om en liep naar haar "steun en toevriendin". Koud.
En dat op zo'n dag. Het werd een dubbele uitvaart met het breken van dit contact.
Haar misdaad .. de dochter zijn die de dochter was. De plek die van geboorte af aan haar behoorde, maar niet vervuld mocht worden, was teruggenomen. Hoe ze die plek innam werd niet gezien, gewend als het zieke systeem was aan de dochter in de schaduw.. schaduwkind werd ze ooit genoemd. Haar communicatie in de afgelopen laatste dagen van moeder werd afgewezen, gewantrouwd, bekritiseerd, gehaat, geen ruimte. Nee.
De klap erna was enorm, het gif alles doorzinderend.
"Tot in het derde en vierde geslacht van hen die mij haten.. " elke zondag klonk de wet van de kansel.. ze kan meevoelen met Hem.
Ze heeft geleerd. Zijn wie je bent heeft consequenties. De keuze uit patronen te stappen kent gevolgen. En wat de dochter betreft: ze koos waar niemand voor koos; de dochter; voortgekomen uit verkrachting, afspiegeling van de dadervader dus voor moeder niet om aan te hechten, geen rekening mee te houden, geen ruimte of liefdevolle aandacht te geven, te verwerpen, te mishandelen en onbeschermd te laten.. en ook dat had gevolgen.
Ze is wie ze is.
Ruchama - ontferming.
Ontferming over de dochter die ze eens was, die ze nu is.
Die ze blijft.
Door te kiezen voor wie ze is.
The daughter.
The hand extended to her felt cold as ice. The room was virtually empty, where first family and friends were sitting around tables over coffee and cake chatting, talking about, or not talking, or talked nothing. That is also possible.
The hand. An equally cold voice, superciliously: "I want to leave it at that". The cold key of the room where the mother lived in the nurseryhome, was handed over to the daughter. Without waiting for an answer, she turned and walked to her supporting friend. Cold. And that on such a day. It became a double funeral with the severing of this contact.
Her crime: being the daughter she was. The place that belonged to her from birth, but was not to be filled, was taken back. How she took that place was not seen, accustomed as the sick system was to the daughter in the shadow.. "shadow child" she once was called. Her communication in the last days of mother they rejected, it was criticized, mistrusted, hated, no space for. No.
The blow that followed was huge, the poison sizzling through everything. "Unto the third and fourth generation of them that hate me" every Sunday the law sounded from the pulpit... she can sympathize with Him.
She has learned. Being who you are has consequences. Choosing to step out of patterns has consequences. And as for the daughter, she chose who no one chose; the daughter, originated from rape, reflection of the perpetrator-father so for mother not to attach to, not to take into account, not to give space, to reject, to abuse, not to be careful and to leave unprotected .. and that also has had consequences.
She is who she is.
Ruchama - compassion.
Compassion for the daughter she once was and is today.
The daughter that she stays.
By choosing who she is.
Reactie plaatsen
Reacties