Persoonlijke verhalen

Eline uit Delft schreef op 8 juli 2017:

Jolanda kreeg voor elkaar wat de psychologen vóór haar niet lukten, omdat zij echt compassie toonde. Ze leerde me op die manier ook compassie te hebben met mezelf en ik ben nu zóveel sterker. Ik kan het iedereen aanraden die vastloopt in oude patronen om hulp te vragen bij Engedi.

Mattie schreef op 5 juli 2017:

Afgelopen weekend mocht ik doorbrengen bij Engedi. Een weekend om bij te komen na een lange periode van ziek zijn met veel lijden wat zoveel vragen en emoties bij me opriep. Wat ben ik verwend en wat een warm welkom! Heerlijk om op de veranda op de schommelbank te kunnen mijmeren terwijl je uitkijkt over de velden. Kussens erbij, dekentje gebracht, kopje koffie of thee … heerlijk! Hondje Noah heeft me veel gezelschap gehouden, ook daar heb ik intens van genoten. Hoe waardevol bleek het te zijn om een weekend intensief door te praten over de dingen die me zo bezig hielden. Je kunt echt een stapje verder gaan dan bij losse gesprekken. Ik heb echt nieuwe inzichten gekregen. Bij Jolanda vond ik acceptatie, een luisterend oor, deskundig advies en vooral heel veel ruimte om aan te geven wat ik wel of niet zag zitten. Omdat ik nog moet herstellen van mijn ziekte was ik snel heel moe en per keer mocht ik aangeven wat ik wel of niet zag zittend en op welk moment. Hoe bijzonder is dat! Daarnaast had ik mijn eigen plekje had om me terug te trekken: een knus zit- en slaapkamertje. Zo had ik genoeg tijd en mogelijkheid om datgene wat besproken was te overdenken en voor te bereiden op het volgende gesprek. Bovendien: voorzien van alle gemakken. Wat een luxe zeg! Ik kijk vol dankbaarheid terug naar dit weekend. Wat een zegen. Ik kom graag nog een keertje terug! Mattie

Roos schreef in november 2017:

Tell your heart to beat again

Close your eyes and breathe it in
Let the shadows fall away
Step into the light of grace
Yesterday's a closing door
You don't live there anymore
Say goodbye to where you've been
And tell your heart to beat again

Dit liedje voelt als mijn levenslied.
Afgelopen weken waren een intens bijzondere, zware, wonderlijke en goede tijd. Al geruime tijd heb ik therapie/begeleiding bij Engedi. Ik heb hier al erg veel bereikt, maar over afgelopen weken wil ik toch graag wat met jullie delen. Vooral omdat mijn hart overweldigend volloopt van dankbaarheid, ruimte, toekomst en NIEUW LEVEN!

Ondanks dat ik dus al Jolanda als mijn hulpverleenster heb voor mijn complexe 'ik', kampte ik ook nog met een drugsverslaving. Ik heb in verschillende GGZ instellingen geprobeerd hieraan te werken, wat letterlijk een grote ellende was. Alles liep mis, nergens waren ze ingesteld op mijn (complexe) problematiek. Er was geen goede communicatie, geen kennis, geen écht luisterend oor of meevoelend/denkend persoon die zich ook aan afspraken hield. En uiteindelijk is al mijn vertrouwen in de reguliere GGZ vrijwel totaal verloren gegaan. Één grote chaos, wanhoop en moedeloosheid.... HOE NU OOIT VERDER?? Ik voelde me letterlijk uitbehandeld en opgegeven.

Maar wát heb ik afgelopen tijd ervaren dat er een God is die, in wat voor hopeloze situatie dan ook, nieuwe hoop, moed, vertrouwen en kracht kan en wil geven! Samen met Jolanda heb ik een plan kunnen maken om dan maar zonder de GGZ maar mét God de strijd aan te gaan. En hoe diep gevangen ik zat, voor God was/is niets onmogelijk. Hij heeft ons de hele strijd gedragen en doet dat nog steeds. Dwars door Jolanda en mij heen heeft Hij letterlijk licht in de duisternis laten schijnen.
Bij Engedi heeft Gods kracht en vertrouwen mij er doorheen geholpen en ook dingen als echt luisteren, er ZIJN, aanvoelen, meedenken, meevoelen, aansturen, bidden, structuur geven, verdriet delen en langzaamaan een plek geven, .... Er kwam echt plaats en ruimte om diep verdriet, doodsangsten, rouw, innerlijke verdeeldheid, extreme chaos, overweldigende hopeloosheid en leegte, te benoemen, op te schrijven, te tekenen, een plek te geven en vooral aan God over te geven.

Ongelofelijk hoe ik door alle gesprekken, zelfs ook letterlijk met God, ik een nieuw mens ben geworden. Ook hebben we supergaaf lekker praktisch met onze handen, gewerkt aan een blokhut. We hebben deze volledig opgeknapt, geschilderd, waterdicht gemaakt, vloer gelegd, ingericht. En wat heerlijk voelt dat om dan het resultaat te zien!
Ja, ik heb nog veel te verwerken, te plaatsen, enz. Maar er is zo'n diepe, extreem vaste basis gelegd. En al die 'stukjes' (alters/delen/herinneringen/...) in mij, zijn op wonderlijke manier steeds meer één aan het worden en samen aan het werken.

Ik teken heel veel. Ontzettend mooi en gaaf wat voor reacties en waardering ik hierover krijg. En juist ook daarom, omdat ik eerst nog zo intens verwikkeld zat in een voor mij haast onmogelijke duistere strijd, wil ik met jullie delen dat hoe erg je ook vast zit, in welke situatie dan ook, er ergens altijd een licht, of beter nog: een Licht schijnt.
En dat mede met bovenstaand drieluik wat ik gemaakt heb. Heel kort verwoord: mijn strijd/dans naar ruimte, vrijheid en leven!

Roos.

Onderschrift bij de tekeningen:
Mijn gevecht/dans naar ruimte, vrijheid, léven..